top of page

In gesprek met...

Sterre Hond

Pianiste en componiste

Sterre1.jpg

Smullen van muziek in kleur

Wie op vrijdagavond 14 februari in de Gouwekerk tijdens het Valentijns-dinerconcert naar pianiste Sterre Hond luistert, wordt getrakteerd op een feest van kleur. Sterre speelt, denkt en componeert in kleur. Kortom: genieten van ‘een schildermusicus’ aan tafel. Met ‘muziek van de zintuigen’.

​

Sterre (23) speelt op een bijzondere manier. Zij heeft synesthesie, een zeldzaam neurologisch verschijnsel, waarbij muziek heel sterk geassocieerd wordt met kleur. Sterre ‘definieert’ in haar hoofd een toon als ‘een kleur’. Zij ziet noten, maar denkt muzikaal in allerlei kleurschakeringen. Gek is dat niet. Kleur ís immers stemming en sfeer. Bijzonder is het wel.

​​

Sterre: “Elke toon heeft een andere kleur. Zo kan ik de muziek beter onthouden. Dat helpt mij tevens de klankkleur eerder vast te houden.” Klankkleur heeft bij haar dus ook letterlijk een betekenis. Tijdens het Valentijnsconcert wordt dat voor het publiek visueel gemaakt doordat Sterre optreedt in een witte jurk, waarop die ‘klankkleuren’ geprojecteerd worden in een door haar zelf gecreëerde projectie. Zo kan het publiek als het ware meekijken in Sterres hoofd. Sterre: “Ik ga zo tijdens het spelen als het ware ‘op’ in de muziek. Het gaat daarbij niet om mij, maar om de muziek. Het is tegelijkertijd ook een manier om het publiek op een andere manier te prikkelen. Eentje die zeker ook jongeren aanspreekt. Het is een heel toegankelijke manier om een jonger publiek te bereiken.”

​

Niet bij iedere musicus werkt synesthesie overigens hetzelfde. Het kan iemand ook blokkeren bij het spelen. Bovendien, waar de een bij een noot een associatie met de kleur rood (een warme kleur) heeft, heeft de ander dat met bijvoorbeeld paars. Dat maakt het tot iets strikt persoonlijks.

​

Componeren in kleur

Het ‘kleurdenken’ helpt Sterre ook bij het componeren. “Voor mij is componeren toewerken naar een climax. Een stuk moet niet ‘doorkabbelen’. Muziek is een verhaal zonder woorden. Als ik componeer, denk ik aan een kleurenpalet”, vertelt Sterre. “Elke kleur heeft een eigen gemoedstoestand. Bij de warme kleur rood denk ik aan een E-akkoord. Daar improviseer ik dan op”, geeft Sterre als voorbeeld. “Componeren is een creatief proces. Synesthesie is een manier van ‘een stuk schilderen’. Ik werk op een natuurlijke manier aan een nieuw stuk.”

Ze vult aan: “Voor mij kan componeren niet zonder zelf bestaande stukken van klassieke componisten in te studeren. Ze zijn als het ware de sportschool voor mijn handen. Het ene is de bron voor het andere. De klassieke werken creëren de ruimte om te componeren. Het zijn twee bronnen die ik moet voeden”, vertelt ze. “Ik heb een sterke drang om zelf te creëren. Componeren daagt je intellectueel uit. Daar leer je veel van en daar haal je inspiratie uit.”

 

Aruna en Mantra

Een van de stukken die Sterre zo gecomponeerd heeft, is Aruna. Een stuk dat ze ook speelt tijdens het Valentijnsconcert. “Het gaat over de kleuren van de zonsopgang. Dat romantische, dat warme heb ik opgevangen in muziek. Je ziet dus de kleuren van de zonsopkomst.” â€‹Een andere compositie die te horen is, is Mantra. Sterre: ‘Een mantra is een zin of klank die je herhaalt om rust te vinden. Ik heb een muzikale mantra gemaakt als innerlijke kracht.” De basis van het stuk is een warme bruinkleur. “Muzikaal is het warmte en stabiliteit. De basis voor elke relatie”, aldus Sterre.

De composities Aruna en Mantra zijn te horen tijdens het dinerconcert op Valentijnsdag.

Brahms en Debussy

Daarnaast speelt Sterre ook het Intermezzo in E-groot, Opus 116, nr. 4 van Johannes Brahms (1833-1897). Brahms stond bekend om zijn liefdesleven en zijn grote genegenheid voor Clara Schumann, de vrouw van de componist Robert. Sterre: “Dit leek me mooi qua thematiek van de avond. Qua sfeer past het er uitstekend bij. Het is een positief, licht stuk met mooie klanken erin. Voor mij is het een rood, geen blauw stuk. Blauw heeft de toonsoort A.” Blauw is in het kleurenspectrum een koude kleur.Van Claude Debussy (1862-1918) brengt Sterre Reflets dans l’eau. “Debussy is mijn favoriete componist. Hij is qua klankkleur zo ontzettend rijk. Hij haalt uit de piano klank, die heel magisch werkt. Dat is rijkdom op zich.” Sterre tot slot: “Met een muziekstuk spelen ben je nooit klaar. Het mooie van muziek is, dat het blijft leven. Je bereikt als musicus nooit een punt dat het af is. Dat is het per definitie nooit. In tegenstelling tot een schilderij."

​

Nooit klaar

Sterre is afgestudeerd als bachelor aan het Codarts conservatorium in Rotterdam. Zij doet nu een master aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen, aanvullend onderwijs van een gespecialiseerde docent die haar in haar spel nog weer verder kan verbeteren en verfijnen. Een muziekstuk spelen is ook een lichamelijke ‘overgave’. Sterre: “Muziek maken is fysieke spanning in je lichaam. Die docent leert je tijdens het musiceren goed met je lichaam te werken. Ik hou bijvoorbeeld mijn hand soms te krampachtig. Dat heeft er dan mee te maken, dat je meegaat in de emotie van de muziek en dat je daarin met je lichaam dan net iets te veel meegaat.” Sterre: “Je doet het allemaal voor de optredens. Dit is mijn weg in het leven. Dit is wat ik wil.”

 

​​Tekst: Ton Schönwetter

bottom of page